W wyniku, niezbyt częstego pojawiania się mojej osoby na tym blogu, jak i w całym świecie wszechogarniającego internetu. kontynuowanie moich blogowych z lekka zamarła. Chcę to zmienić. Pierwszym objawem powrotów będzie ostatnia w tym czasie ( z wczoraj) sesja z Izą pod budynkiem rektoratu AP. Słońce uderzało w blendę, przepalenia niezbyt korzystnie oddziałują na oczy i czas który ograniczał ujęcia- wciąż poganiając do końca. Wyszło, można tak powiedzieć.Bo ile chciałbyś zdjęć? 100, 200? z czego tylko naście, będzie nadawało się do czegokolwiek. Gdyby jedno było dobre-byłoby warto.
A jakże, zdjęcia są mi potrzebne, wprowadzając w kadr osoby, zamykając w nim ich duszę, dynamikę i osobowość. Zazwyczaj wyczytana z oczu. Działa to tak jakbyś spotkał się z kimś, o kim wiesz już wszystko i to w którym momencie nacisnąć spust migawki, by uwiecznić chwilę. W ostatnim etapie tej zależności, wybierając miejsce tej charakternej zbrodni- popełnienia zdjęć
Pan zza drzwi wyszedł stając pod filarem, kolumnami, kaskadowo. Patrzył się przez naście minut. Obok z daleka ktoś przystanął uważając że go nie widzę, robiąc zdjęcia. Ludzie nas mijali, starając się zrozumieć wizję. Co po niektórych zauważyć można że chcą być tłem , statystą lub też wspólnym tłem. Ty zachowywałaś się tak jak Ci powiedziałem, jakby mnie tu nie było. Swobodnie.
Fotografia to zdjęcia robione w chwili gdy się tego nie spodziewasz. Gdy otworzysz oczy. Fotografa już nie będzie, odejdzie w bok. Kraść Ci duszę
(do wszystkich zainteresowanych: do końca września wykonuje też komercyjne sesje na terenie Siedlec i okolic- polecam :) )
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz