Wilgoć w powietrzu

I przyszły te dni gdzie więcej przed obiektywem pojawia się natura, korzystająca z przestraszonych gorszą pogodą dziewcząt. To ona wysuwa się na pierwszy plan - w czasie deszczu, gdzie wilgoć przekracza jakiekolwiek słupki normalności. I to co zazwyczaj wynoszę z podróży w pracy to poza nowymi ofertami kupna sprzedaże także parę ujęć przyziemnych które w żaden sposób nie da się pogodzić z modelingiem. To natura po prostu , nic więcej nic mniej - niby zwyczajna, ale w niepogodzie albo chłodzie zawsze ratuje przed zapomnieniem fachu fotografa , szkoli doskonałości, precyzji i wszelakich innych zdolności - wykorzystywanych potem przy kadrach ludzi.

A po dwa. Kontynuację poprzedniego wpisu chciałbym poczynić. Oczy zwierząt - oto kolejne. Napotkane na trasie węgrowskiej w Ruchni. Gdy wysiadałem z samochodu nie przestawał szczekać, początkowo myślałem że to ten mniej oswojony osobnik do których zwyczaj mam nie podchodzić podczas spisywania nieruchomości. Z biegiem czasu gdy dokumentowałem posesję coraz dalej, on chwilowo przestawał ujadać po czym patrzył na to co robię z zainteresowaniem. Za nim nie było budy, jedynie nieporadnie wycięta dziura w szopie do której się chował. Ot życie w zimnej jesiennej aurze na której krótki łańcuch umocowany u jego szyi krępował mu ruchy. By podejść dalej.

W swej doskonałości być najgorszym. takiego chcę.