Zaczęło się wcześnie, szczególnie że parę godzin wcześniej trzeba było dojechać. Licząc się z uciążliwym dla snów dojazdem, bo kto to by widział żeby wstawać o 7.30 z czasie zwyczajowo uznawanym za wolny dla studentów. Trzeba było, jak to zwykłem mawiać " dla wyższego celu"Wyższy nie wyższy, ale na pewno ważniejszy. I z takim samym przeświadczeniem w serce zmusiłem swoje pozostałe organy do powstania z łóżka. Budząc się niemrawo powtarzałem " na zdjęcia, na zdjęcia..." co mogło oznaczać że tak jak wody spragniony byłem kadrów i twarzy przed obiektywem . Aż w końcu koło tej jeszcze jakże pobudkowej godzinie 11.30 spotkałem się przy Centralnym z nią. Pierwszą z tych którym miałem robić zdjęcia podczas mojej przygody występowania ( wstępowania) na grunt Warszawy.
Początkowo z lekkim stresem, może nieśmiałością - jakby nie za bardzo jeszcze wiedziała co ma robisz uśmiechała się po trochu. Potem już z biegiem kolejnych minut, rozkręcała się do poziomu typowo naturalnego na zdjęcia ( odważniej, jakoby aparat był tylko powietrzem) uśmiech zamieniał się na mimikę a stanie w pozy przekształcały się.I to było to. To tak gdy stojąc jeszcze przed sesją zastanawialiśmy się w co ją obrać. I moja jakże też niebanalna rozterka : w jakich kolorach pozostawić jej usta i czy lekko czy mocniej wizażować. Hm....swą drogą, nie mogę narzekać. Przebudziłem się, i tutaj nie mowa tylko o tym jednym dniu co o dłuższym czasie przerwy spowodowanej brakiem czasu. I nastały zdjęcia. Pierwsze ujęcia przelały się na serwer
Odtąd wszyscy patrzą ;))
Dziękuje Marcie za sesje, polecając się na przyszłość ;)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz